Inżynier i Fizyk Medyczny 2/2015 vol. 4
89
artykuł
/
article
radioterapia
/
radiotherapy
jakości obrazu. Niewłaściwewartości pikseli otrzymują uśrednio-
ną wartość otaczających ośmiu sąsiadujących i nieuszkodzonych
pikseli. Korekcja pikseli odbywa się tylko dla określonych pikseli,
zmapowanych w specjalnym pliku, który jest przypisany tylko do
konkretnego detektora. Użytkownik może również generować
własny plik korekcji. Należy pamiętać, że liczba pikseli wyko-
rzystywana do korekcji średniej powinna być zminimalizowana.
Procedura korekty pikseli wymaga właściwego czasu proceso-
ra (
CPU time
) i zależy od jego prędkości. Prezentacja zebranych
obrazów na ekranie może okazać się wolniejsza w stosunku do
wybranego trybu taktowania układu. Główny ekran oprogramo-
wania wysyła komunikat, wyświetlany na ekranie, z ostrzeże-
niem, że wszystkie zebrane obrazy nie są zaakceptowane przez
system.
Aby uzyskać najlepszą wydajność systemu, zaleca się używa-
nie zawsze wszystkich korekcji. Obrazy medyczne powinny być
skorygowane przez obrazy „
Gain
” i „
Offset
”, które są zbierane
w warunkach tej samej ilości ramek na sekundę.
Korekcja
offsetu
(
Offset correction
)
Korekcja
offsetu
pozwala wyeliminować wpływ prądów ciem-
nych pikseli w obrazach medycznych. Aby uzyskać dane do pli-
ku korekcji, należy w ustawieniach systemu wybrać żądany czas
ramki (ustawienia czasowe systemu akwizycji). Akwizycja obrazu
odbywa się przy wyłączonym źródle promieniowania rentgenow-
skiego, aby detektor zebrał i przesłał tylko dane dotyczące „ciem-
nego obrazu” (
dark field
). Przed uruchomieniem aplikacji należy
poczekać kilka sekund, aby detektor zarchiwizował kompensacje/
ujednolicenie dla pikseli. Przy akwizycji obrazów
offsetu
należy
również zdefiniować liczbę ramek, które będą podlegać akwizy-
cji na rzecz „ciemnego obrazu”. Zalecane jest zastosowanie cykli
z 20-100 ramkami, które są wynikowo uśredniane. Uśredniony
obraz zostaje zaimplementowany jako nowy „
offset
” obrazu dla
wybranego czasu ramki i automatycznie powiązany z odpowied-
nimi obrazami medycznymi. Po wykonaniu akwizycji „ciemnego
obrazu” należy zweryfikować go przy różnych ustawieniach pre-
zentacji obrazu, jasności, kontrastu lub zakresu LUT.
Korekcja
offsetu
powinna być powtarzana okresowo –
w szczególności w czasie „rozgrzewania” (
warming-up
) systemu
prąd ciemny pikseli może się znacznie zmienić. W ramach auto-
matycznie realizowanych procesów przypisania korekt detektor
uwzględnia pełny współczynnik S/N dla więcej niż 80 dB, stosu-
jąc zaktualizowaną korekcję
offsetu
.
Korekcja wzmocnienia/
offsetu
(
Gain/offset correction
)
Korekcja wzmocnienia/
offsetu
obrazów pozwala wyelimino-
wać wpływ czułości pikseli i używanego źródła promieniowania
rentgenowskiego na obrazy medyczne. Tak jak w kalibracji
offse-
tu
, również w tymprzypadku wymagane jest ustawienie określo-
nego czasu ramki (ustawienia czasowe). Przed przystąpieniem
do korekcji wzmocnienia należy wygenerować obraz korekcji
offsetu
, jeśli nie jest dostępny w bieżącej kalibracji. Następnie
należy włączyć ekspozycje w trybie ciągłym. Podczas tej ekspo-
zycji trzeba weryfikować jasność zbieranego obrazu. Wymagana
intensywność akwizycji detektora powinna być w przedziale 70-
80% pełnego zakresu skali lub w zakresie obszaru zainteresowa-
nia/zastosowania klinicznego. Dobór intensywności wzmocnień
zależy od zastosowania, ale cały obszar obrazu powinien być
naświetlony równomiernie. Aby zapewnić tę równomierność
naświetlenia, w przypadku aparatu Elekta z głowicą BM należy
wykonać akwizycje obrazów dla położenia centralnego detek-
tora oraz dla czterech obszarów pozaosiowych, które są wyzna-
czone brzegami obszaru czynnego detektora. Obrazy zbiera się
dla wszystkich dostępnych w systemie energii promieniowania
fotonowego. Po uruchomieniu kalibracji wzmocnień/
offsetu
należy wybrać liczbę ramek i – jak powyżej – zalecane jest za-
stosowanie od 20 do 100 ramek w cyklu. Uśredniony obraz sta-
nowi podstawę do utworzenia obrazu do korekcji wzmocnienia/
offsetu
poszczególnych pikseli. Oczywiście system dopasowuje
odpowiednie obrazy korekcyjne do zbieranych obrazów me-
dycznych. Tak jak w przypadku „ciemnego obrazu”, należy wyko-
nać ocenę nowo zebranego obrazu przy różnych ustawieniach
jego prezentacji. Efekty kalibracji trzeba także sprawdzić dla
ustawień klinicznych, aby upewnić się, czy wszelkie korekcje
zostały zaimplementowane przez system. Na rysunku 3 uwi-
doczniono nieskorygowany artefakt wynikający (obraz zebrany
Rys. 3a
Obraz wynikowy po korekcji offsetu i wzmocnień z uwidocznionym, nieskory-
gowanym artefaktem (obraz zebrany dla jednorodnego fantomu w trybie klinicznym)
Rys. 3b
Obraz obiektu testowego z uwidocznionym artefaktem – uszkodzenie sekto-
ra detektora EPID (obraz zebrany w trybie klinicznym)
