Inżynier i Fizyk Medyczny 3/2016 vol. 5
157
radioterapia
/
radiotherapy
artykuł naukowy
/
scientific paper
reklama
Rys. 9
Przykład fragment pliku „preset reconstruction”
Źródło: Własne.
voksela, wartości piksela w pliku sri.ini i pliku „
preset
” dla rekon-
strukcji 3D. Zgodnie z przyjętymi założeniami parametry te mia-
ły by parametrami zmieniającymi skalowanie obrazu. Okazało
się to tylko prawdą dla projekcji 2D. W żaden sposób nie zmie-
niało to sytuacji w rekonstrukcji 3D.
Problem pozostał nierozwiązany aż do momentu wymiany
lampy RTG w lutym 2015 roku i otrzymania raportu serwisowe-
go z testów akceptacyjnych, który potwierdził, że rekonstrukcja
geometryczna jest poza specyfikacją techniczną producenta
(uzyskane wyniki X = 115,5 mm, Y = 115,8, Z = 100,0). I tak zaczęła
się eskalacja historii 0,5 mm. System został oddany do dyspozycji
użytkownika po wymianie lampy RTG z raportem serwisowym
potwierdzającym niezgodnoś systemu ze specyfikacją tech-
niczną producenta. Formalnie uznano niezakończenie serwisu
i zgłoszono problem do producenta systemu. Zaczęła się droga
dociekania przyczyn, testów oraz weryfikacji podjętych następ-
nych działań.
Śledztwo – częś właściwa
Co było początkiem drogi? Oczywiście weryfikacja, czy to użyt-
kownik nie popełnił błędu metody, interpretacji wyników itd.
Kalibracja położenia lateralnego
panelu obrazowego
Pytania zaczęły się od określenia precyzji ustawienia laserów, na
podstawie których kalibrowane są położenia i przesuwy panelu
obrazowego dla wszystkich FOV (zgodnie z zaleceniami produ-
centa) (Rys. 10).
Rys. 10
Kalibracja położenia panelu obrazowego względem laserów
Źródło: Własne.
Jak się okazało w podjętych później działaniach, pytanie nie
było nieuzasadnione, ponieważ pozycjonowanie panelu w kie-
runku lateralnym okazało się by parametrem krytycznym.
Niewłaściwa kalibracja położenia panelu o 1,0 mm w kierunku
lateralnym dla poszczególnych FOV skutkowała „drastycznym”
pogorszeniem rozdzielczości przestrzennej, ale również jedno-
rodności obrazowania (Rys. 11, Rys. 12, Rys. 13).
Należy podkreśli , że wynikowym dla przeprowadzonego te-
stu i kalibracji był obustronny wniosek, iż jakoś obrazowania po-
winna by weryfikowana dla wszystkich FOV. Wydaje się to by
logiczne z prostej przyczyny: każdy FOV ma swój zestaw kalibra-
cyjny – położenie panelu (odczyty woltażu na potencjometrach,
kalibracja dla każdego FOV osobno, „uczenie” systemu nowych
wartości na potencjometrach z zadanymi tolerancjami dla sygna-
łu elektrycznego – Rys. 15.),
flexmap
, kalibracja wzmocnień. Jak
można zobaczy na rysunkach, test rozdzielczości przestrzennej
okazał się bardzo czułym narzędziem oceny właściwego położe-
nia panelu (Rys. 11, Rys. 12, Rys. 13) – uzyskane widoczne różnice
w jakości obrazowania dla tego parametru były zdeterminowane
1,0 mm offsetem lateralnego położenia panelu od wartości ocze-
kiwanej. Przesunięcie o 0,5 mm w tym samym kierunku reduko-
wało widocznoś pl/cm o 2-3 grupy (Rys. 14). Oczekiwana pozycja
panelu jest determinowana algorytmem rekonstrukcji FDK („
ri-
gid algorithm
”), który ma bardzo ściśle zdefiniowaną konstrukcję
systemu. Wszelkiego rodzaju korekcje np. położenia względne-
go panelu i lamy RTG (
flexmap
) są wprowadzane już na pozio-
mie zebranej projekcji, przed „przekazaniem” jej do algorytmu
