Inżynier i Fizyk Medyczny 3/2016 vol. 5
147
medycyna nuklearna
/
nuclear medicine
artykuł naukowy
/
scientific paper
kliniczną i umożliwiające poprawę wydajności w porówna-
niu z kamerami ogólnego przeznaczenia).
3.
Zasilanie awaryjne UPS (dla gammakamery, urządzeń hy-
brydowych, stacji akwizycyjnej i stacji opracowania badań).
4.
Termoblok.
5.
Wytrząsarka.
6.
Źródła kontrolne.
7.
Markery izotopowe.
8.
Inne: fantomy do testów – źródło płaskie, fantom jaszcza-
ka, fantom anatomiczny do CT, fantom do oceny centrum
rotacji, bar fantom, bobix, przewijak dla dzieci.
Dokonując wyboru gammakamery, powinniśmy kierowa się
rodzajem badań, które będziemy wykonywa (a więc zakresem
naszej działalności), liczbą pacjentów oraz gabarytami samego
urządzenia. Obecnie standardem są urządzenia hybrydowe,
dzięki którym wykonanie badania jest szybsze i przede wszyst-
kim bardziej dokładne diagnostycznie od tradycyjnego badania.
Jest to doś istotne z uwagi nie tylko na komfort pacjenta, ale
także niższe prawdopodobieństwo zakłóceń powstałych na
skutek mimowolnych ruchów badanego np. przy oddychaniu.
Innym czynnikiem, którym powinniśmy kierowa się przy wy-
borze urządzenia do obrazowania, jest minimalna ekspozycja
na promieniowanie jonizujące – ważna w przypadku osób czę-
sto poddawanych badaniu oraz dzieci. Zastosowanie urządzeń
hybrydowych pozwala na wykonanie jednego badania zamiast
dwóch, zajmuje mniej miejsca i jest korzystne ze względów
ekonomicznych.
Należy zaopatrzy się także w niezawodne zasilanie awaryjne
UPS, które w razie awarii sieci energetycznej pozwoli dokończy
badanie. Urządzenia te są dostarczane i instalowane przez pro-
ducentów urządzeń do badań jako całoś , dlatego nie powinno
tego zabrakną w specyfikacji zamówienia.
Wyposażenie typu termoblok (łaźnia wodna), wytrząsarka,
źródła kontrolne (tu należy pamięta o certyfikacie źródła), są
sprzętem pomocniczym i powinny zosta dobrane do naszych
„indywidualnych” potrzeb.
Podobnie będzie z fantomami do wykonywania testów kon-
troli jakości. One również powinny by dostosowane do używa-
nych kamer – istotną rzeczą jest dostęp do protokołów kontrol-
nych w systemach obsługujących naszą aparaturę.
Wymagania techniczno-budowlane
dotyczące pracowni rentgenowskiej
Zgodnie z obowiązującym prawem pracownie rentgenowskie,
a więc zarówno pracownia gammakamery SPECT/CT, jak i pra-
cownia PET/CT zawierające tomograf komputerowy, powinny
by wyposażone w urządzenia ochronne i zabezpieczające oraz
muszą mie tak zorganizowaną pracę, aby dawki promieniowa-
nia jonizującego nie przekraczały limitów użytkowych lub dawek
granicznych określonych w przepisach dotyczących dawek gra-
nicznych promieniowania jonizującego.
1.
W przypadku pracowni z aparatami SPECT/CT i PET/CT zlo-
kalizowanej w obiekcie niemieszkalnym oraz w jej otoczeniu,
dawka roczna dla osób nienarażonych zawodowo na promie-
niowanie jonizujące nie powinna przekracza 0,5 mSv.
2.
Dla osób przebywających w otoczeniu pracowni rtg roczny
limit dawki wynosi 3 mSv.
3.
Pożądana gruboś ścian i stropów pracowni rentgenow-
skiej oraz rodzaje materiałów osłonnych określone są
w Polskiej Normie dotyczącej obliczania osłon stałych
przed promieniowaniem jonizującym (PN-86-J-80001).
4.
W pracowniach rentgenowskich powinna by zapewniona
łącznoś głosowa i wizualna pomiędzy personelem me-
dycznym przebywającym w sterowni a pacjentem przeby-
wającym w gabinecie rentgenowskim.
5.
Gabinet rentgenowski musi by wyposażony w wentylację
zapewniającą co najmniej półtorakrotną wymianę powie-
trza w ciągu godziny.
6.
Nad drzwiami wejściowymi do pracowni rentgenowskiej
należy zainstalowa sygnalizację świetlną informującą
o obecności promieniowania jonizującego.
7.
Pracownie rentgenowskie, w których zainstalowane będą
aparaty wytwarzające promieniowanie X, tomografy kom-
puterowe – SPECT/CT czy PET/CT, powinny posiada po-
wierzchnię powyżej 35 m
2
(bez wydzielonej sterowni).
8.
Drzwi do pracowni SPECT/CT czy PET/CT powinny by wy-
posażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną, umiesz-
czoną nad drzwiami wejściowymi do gabinetów rentge-
nowskich, informującą o włączeniu wysokiego napięcia
na lampę rentgenowską oraz wyposażone w urządzenia
powodujące przerwę (blokadę) w obwodzie włączającym
wysokie napięcie przy drzwiach niezamkniętych. Otwiera-
nie drzwi powinno by możliwe od wewnątrz i od zewnątrz.
Wymagania związane z personelem
Zakładu Medycyny Nuklearnej
W jednostce ochrony zdrowia udzielającej świadczeń zdrowot-
nych z zakresu medycyny nuklearnej i z zakresu terapii radioizoto-
powej chorób nienowotworowych należy zatrudni co najmniej:
1.
Lekarza specjalistę w dziedzinie medycyny nuklearnej.
2.
Technika elektroradiologii przeszkolonego w zakresie ob-
sługi kamery scyntylacyjnej.
3.
Fizyka medycznego.
4.
Inspektora ochrony radiologicznej (wewnętrzny nadzór
nad przestrzeganiem wymagań bezpieczeństwa jądrowe-
go i ochrony radiologicznej w przypadku Zakładu Medycy-
ny Nuklearnej sprawuje osoba, która posiada uprawnienia
inspektora ochrony radiologicznej typu IOR-3).
5.
Pielęgniarkę.
Wymieniony personel stanowi absolutne minimum. Rodzaj
i liczba badań wykonywanych w Zakładzie Medycyny Nuklearnej
uwarunkowana jest możliwościami technicznymi aparatury oraz
obsadą personalną.
