Inżynier i Fizyk Medyczny 2/2017 vol. 6
117
artykuł naukowy
/
scientific paper
stomatologia
/
stomatology
i endodontycznych stosowane są wygodne w użyciu, jednorazo-
we włókna światłowodowe o średnicach 200 µm i 320 µm. Do
biostymulacji stosowane są końcówki o średnicach 4 mm i 8 mm.
Wbudowana bateria umożliwia bardzo wygodne bezprzewodo-
we działanie, natomiast dotykowy ekran zapewnia wygodną ob-
sługę. Schemat urządzenia przedstawiono na rysunku 2.
takich jak: abrazja, atrycja, abfrakcja i erozja
oraz recesjami dziąseł [10-13]. Istnieje wie-
le różnych metod leczenia nadwrażliwości
zębiny, włącznie z zastosowaniem laserów
o niskiej mocy, których działanie jest oparte
na podwyższeniu progu pobudliwości wol-
nych zakończeń nerwowych. Lasery wykazu-
ją również działanie przeciwbólowe poprzez
stymulację komórek mezenchymalnych mia-
zgi do różnicowania się w kierunku odonto-
blastów [1, 10].
W licznych badaniach dowiedziono sku-
teczności zastosowania laserów o niskiej
mocy w jamie ustnej w leczeniu: bólu po-
operacyjnego, nadwrażliwości zębiny, zapalenia kątów ust, aft
i opryszczki. Wciąż jednak dokładny mechanizm biostymulacyj-
nego działania nie został w pełni określony w literaturze. W ba-
daniach Chucre Gentile i współpracowników wykazano znaczne
obniżenie bólu po zastosowaniu lasera galowo-glinowo-arseno-
wego o mocy 15 mW, gęstości energii napromieniowanej 0 do
15 J/cm
2
i długości fali 670 nm (światło czerwone) [11]. Staty-
styczne i kliniczne wyniki wykazały zmniejszenie bólu zarówno
na bodźce dotykowe, jak i strumień powietrza [14-17].
Nieablacyjne leczenie
przebarwień dziąseł
Estetyczne rozjaśnianie dziąseł przy użyciu różnej długości
wiązek laserowych jest znane od ponad 10 lat. Błona śluzowa
poddawana jest warstwowo procesowi ablacji aż do podstawy
nabłonka, gdzie zlokalizowane są melanocyty. Działanie zasto-
sowanych w tym celu laserów było porównywane z efektami
uzyskiwanymi za pomocą skalpela i wierteł diamentowych. Wy-
korzystywane są do tego celu lasery emitujące fale o długości
810 nm oraz 980 nm (metoda mikrokoagulacji przy użyciu lasera
diodowego). Wprowadzone na rynek w 2015 r. światło niebie-
skie o długości fali 445 nm umożliwia uzyskanie identycznego
efektu terapeutycznego. Wiązka lasera diodowego o długości
810 nm jest słabo absorbowana w wodzie, natomiast dobrze po-
chłaniana przez barwniki, takie jak hemoglobina czy melanina.
Zastosowanie wysokiej mocy i krótkich impulsów koncentruje
energię cieplną w tkankach. W metodzie tej konieczne jest wy-
konywanie stałego, ciągłego ruchu, celem uniknięcia destrukcji
termicznej w głęboko położonej tkance. Podczas leczenia w celu
chłodzenia tkanek stosuje się irygację wodną. Z tego powodu
nie następuje powierzchowna ablacja na przebarwionej błonie
(hemoglobina i melanina absorbują energię lasera). Dla porów-
nania, metoda leczenia z zastosowaniem lasera emitującego
promieniowanie niebieskie zajmuje ok. 2 min w obszarze od
pierwszego przedtrzonowca do pierwszego trzonowca w jed-
nym łuku zębowym, natomiast metoda ablacyjna – aż do 30 min.
Fala światła o długości 445 nm jest zdecydowanie lepiej absor-
bowana przez melaninę i hemoglobinę niż wiązka 810 nm, co
Rys. 1
. Długości fal promieniowania diod lasera SIROLaser wraz z widmami absorpcyjnymi hemoglobiny, me-
laniny, wody i lipidów
Źródło: [8].
Rys. 2
. Schemat urządzenia SIROLaser Blue
®
Źródło: [9].
Leczenie nadwrażliwości zębiny
Większość spośród bólów lokalizujących się w rejonie twarzo-
czaszki ma pochodzenie zębowe. Jednym z nich jest nadwraż-
liwość zębiny bardzo rozpowszechniona w ogólnej populacji
dorosłych. Nadwrażliwość zębiny klinicznie manifestuje się krót-
kim, ostrym bólem wywodzącym się z zębiny jako odpowiedź na
bodźce termiczne, dotykowe, osmotyczne oraz chemiczne i nie-
mogące być przypisane żadnej innej patologii. Występujące pod-
czas codziennych czynności (picie, jedzenie, mycie zębów) bóle
są częstą przyczyną chronicznej frustracji pacjenta i zgłaszania
się do gabinetu stomatologicznego. Nadwrażliwość zębiny jest
powiązana z ekspozycją powierzchni korzenia na środowisko
jamy ustnej spowodowane utratą szkliwa oraz cementu korze-
niowego na skutek ubytków niepróchnicowego pochodzenia
