Inżynier i Fizyk Medyczny 6/2017 vol. 6
radiologia
/
radiology
407
artykuł
/
article
Wprowadzenie
Kość piszczelowa współuczestnicząca w tworzeniu łańcucha
kinematycznego kończyny dolnej jest, ze względu na swoje wy-
eksponowane położenie, stale narażona na różnego rodzaju ura-
zy, wśród których najpoważniejszym jest złamanie. Przerwanie
ciągłości kości w tym rejonie podlega wielu podziałom ze wzglę-
du na charakter urazu, jego lokalizację i skomplikowanie. Wśród
licznych opisów i skal, które różnicują uraz także w tym rejonie
szkieletu, jedną z najpowszechniej stosowanych jest skala za-
proponowana przez Müllera [1], przyjęta przez stowarzyszenie
ortopedyczne AO Foundation jako podstawowa klasyfikacja zła-
mań kości długich.
Jednym z poważniejszych powikłań złamań kości długich są
zaburzenia zrostu, w tym brak zrostu, który może prowadzić do
powstania stawu rzekomego [2]. Tego rodzaju nieprawidłowość
zawsze skutkuje znacznym upośledzeniem funkcjonalności koń-
czyny oraz stwarza ryzyko dalszego poważnego uszczerbku
na zdrowiu. Spośród ogólnej liczby powikłań zrostu kostnego,
największy ich odsetek dotyczy złamań kości piszczelowej. Na
liczbę tych złamań wpływa funkcja kości piszczelowej i jej umiej-
scowienie, ale też znaczny wzrost aktywności współczesnego
człowieka (turystyka, sporty ekstremalne) i rozwój motoryzacji,
w efekcie czego ilość wypadków wzrosła. W statystyce złamań
tej kości należy uwzględnić także uszkodzenia o charakterze
zmęczeniowym, powodowane zbyt dużym wysiłkiem fizycznym
i powstające nie doraźnie, ale w dłuższym czasie [3].
Poza uszkodzeniem samej tkanki kostnej, wpływ na możli-
wość wystąpienia niepowodzenia leczenia mają także uszkodze-
nia układu krwionośnego i tkanek miękkich w obszarze złama-
nia [4]. Aktywność tych tkanek i ich występowanie, szczególnie
w dalszej części trzonu kości piszczelowej jest niewielka, co zna-
cząco utrudnia skuteczność postępowania terapeutycznego [5].
Leczenie tego typu złamania prowadzi się operacyjnie, a obec-
nym złotym standardem jest osteosynteza śródszpikowa pole-
gająca na implantacji gwoździa śródszpikowego. Wytwarzane
obecnie implanty niemal wszystkich producentów posiadają
możliwość blokowania go w kości, za pomocą wkrętów kost-
nych, w wielu płaszczyznach, co często rodzi pytania o wybór
właściwego wariantu stabilizacji oraz o to, jak wariant wybrany
umożliwia obciążanie kończyny operowanej w trakcie leczenia.
Niepowodzenie leczenia złamań kości piszczelowej, zwłasz-
cza w obrębie trzonu, zależy od wielu czynników. Poza przyczy-
nami obiektywnymi, m.in.: wiek chorego, choroby towarzyszące,
przyjmowane leki i jakości tkanki kostnej, decydujące znaczenie
w uzyskaniu zrostu kostnego będą miały: sposób stabilizacji
złamania, jego realizacja oraz postępowanie pooperacyjne [6].
W związku z powyższym podstawowe znaczenie ma właściwy
dobór metody do przypadku klinicznego.
Przypadek kliniczny
41-letni pacjent doznał w trakcie aktywności sportowej złama-
nia trzonu kości piszczelowej w ⅓ długości od końca dalszego,
które zostało zaklasyfikowane wg skali AO jako złamanie 42-A1,
tj. złamanie skośno-spiralne (Rys. 1). Pacjent został zaopatrzony
operacyjnie z wykorzystaniem gwoździa piszczelowego CHAR-
FIX2 firmy ChM
®
. Stabilizację zrealizowano statycznie dwu-
płaszczyznowo dwoma wkrętami statycznymi w części dalszej
oraz jednopłaszczyznowo w części bliższej przy pomocy wkrętu
dynamicznego i statycznego (Rys. 2). Pacjent został poinfor-
mowany o możliwości przenoszenia przez implant jedynie czę-
ściowego obciążenia, które obecna praktyka kliniczna ocenia
na około 30% ciężaru pacjenta. Mimo zastosowanego leczenia
i współpracy pacjenta, leczenie nie powiodło się i nie został uzy-
skany zrost kostny.
Analiza wpływu stabilizacji
złamania kości piszczelowej
za pomocą gwoździa śródszpikowego
na zrost kostny. Część 1
Konrad Kudłacik
1
, Jakub J. Słowiński
2
1
Oddział Ortopedyczno-Urazowy Specjalistycznego Szpitala im. dra A. Sokołowskiego,
ul. Sokołowskiego 4, 58-309 Wałbrzych, telefon: +48 604 178 908, e-mail:
2
Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej, Wydział Mechaniczny, Politechnika Wrocławska,
ul. Smoluchowskiego 25, 50-370 Wrocław, telefon: +48 693-729-256, e-mail:
