vol. 6 6/2017 Inżynier i Fizyk Medyczny
radiologia
\
radiology
408
artykuł
\
article
Dyskusja
Brak wyraźnie określonych kryteriów postępowania w le-
czeniu złamań, takich jak przedstawione w pracy, sprawia, że
powodzenie leczenia może w znacznym stopniu zależeć od spe-
cjalisty, jego wiedzy i doświadczenia. Brakuje także ścisłych re-
guł dotyczących wykorzystania funkcji podpórczej operowanej
kończyny. Konstrukcja całego zespolenia, tj. gwoździa oraz śrub
blokujących, nie pozwala na przenoszenie obciążeń charaktery-
stycznych dla zdrowej kości. Niemniej jednak wątpliwości cho-
rych dotyczące postępowania pooperacyjnego ze złamaną koń-
czyną są nadal do końca nierozstrzygnięte. Bezwzględny zakaz
pełnego obciążania kończyny operowanej nie podlega dyskusji,
ale z drugiej strony „cisza mechaniczna” w miejscu złamania (tak
charakterystyczna dla opatrunku gipsowego) wpływa nieko-
rzystnie na tworzenie blizny kostnej. Przedstawiony przypadek
urazu i niepowodzenie w jego leczeniu, stanowią motywację
do poszukiwania takich metod postępowania pooperacyjnego,
aby zminimalizować ryzyko niepowodzeń pod postacią zabu-
rzeń zrostu lub destabilizacji zespolenia. Aktywowanie mięśni
podudzia poprzez ćwiczenia bierne i czynne poprawia krążenie
w miejscu złamania i przeciwdziała obrzękom zastoinowym.
W konsekwencji praca mięśni wpływa na ruch pomiędzy odła-
mami i wspomaga przekształcenie ziarniny w kostninę. Jedno-
cześnie obserwacje kliniczne wskazują, że możliwości aktywnej
rehabilitacji i usprawniania operowanej kończyny po zespoleniu
gwoździem śródszpikowym są duże i nie do końca zdefiniowa-
ne. Wynika to zarówno z ewolucji konstrukcji zespolenia, jak
i świadomej aktywności chorych chcących szybkiego powrotu
do zdrowia.
Literatura
1.
M.E. Müller, S. Nazarian, P. Koch, J. Schatzker: The Comprehen-
sive Classification of Fractures of Long Bones, Springer Science
& Business Media, 2012.
2.
T. Niedźwiedzki, J. Brudnicki, Ł. Niedźwiedzki: Leczenie zabu-
rzeń zrostu trzonu kości udowej gwoździem śródszpikowym.
Niepowodzenie leczenia, Ortop. Traumatol. Rehabil., 9, 2007,
377-383.
3.
K. Sobczyk, K. Maćko, L. Sonecki, G. Suchy: Obustronne złama-
nie zmęczeniowe dalszych końców kości goleni – opis przypad-
ku, Ortop. Traumatol. Rehabil., 10(6), 2008, 183-190.
4.
Ł. Niedźwiedzki: Zastosowanie gwoździa śródszpikowego blo-
kowanego po rozwierceniu jamy szpikowej w leczeniu asep-
tycznego braku zrostu trzonu goleni, Ortop. Traumatol. Reha-
bil., 9(4), 2007, 384-396.
5.
S.A. Dhar, M.F. Butt, M.R. Mir, A.A. Kawoosa, A. Sultan, T.A. Dar:
Draining infected non union of the distal third of the tibia. The
use of invaginating docking over short distances in older pa-
tients, Ortop. Traumatol. Rehabil., 11(3), 2009, 264-270.
6.
P. Koprowski et al.: Ocena przyczyn występowania braku zrostu
kości piszczelowej w materiale własnym, Ortop. Traumatol. Re-
habil., 9(3), 2007, 246-253.
Rys. 1
Pourazowy rentgenogram złamania, projekcja w płaszczyźnie czołowej (po lewej)
i strzałkowej
Źródło: Archiwum własne.
Rys. 2
Zdjęcie rentgenowskie stabilizacji złamania w płaszczyźnie czołowej (po lewej) i strzałkowej
Źródło: Archiwum własne.
