vol. 5 4/2016 Inżynier i Fizyk Medyczny
226
artykuł
\
article
Stworzyć przestrzeń współpracy
na rzecz osób niepełnosprawnych
Emilia Nagucka
Koordynator ds. Marketingu MINDS,
Wprowadzenie
Zapotrzebowanie na wyroby medyczne dla osób niepełno-
sprawnych jest coraz większe z wielu powodów. Jednym z nich
jest m.in. konieczność wymiany tychże wyrobów z uwagi na zu-
życie, postęp technologiczny i techniczny oraz konkurencyjność
na rynku usług. W strukturze polskiego rynku wyrobówmedycz-
nych około 85% urządzeń medycznych jest importowanych,
głównie z krajów UE, przede wszystkim z Niemiec. Polskie firmy
produkują szeroką gamę wyrobów tanich, jednorazowych oraz
sprzętu elektrodiagnostycznego. Krajowa produkcja na rynek
medyczny jest szacowana na około 1,4 mld zł. Sprzęt medyczny
dostępny na rynku medycznym jest przeważnie kierowany do
ogółu osób z daną jednostką chorobową, nie posiada opcji do-
stosowujących oraz wiąże się zazwyczaj ze sporym wydatkiem
pieniężnym. Pytanie, jakie się nasuwa, brzmi: Czy można two-
rzyć sprzęt medyczny, który jest odpowiedzią na indywidualne,
aktywizujące potrzeby osób niepełnosprawnych, przy czym nie
wiąże się ze zbiórką tysięcy złotych na jego zakup?
O osobach niepełnosprawnych
w Polsce
Osobą niepełnosprawną można stać się w każdym momencie
życia. W wyniku urazów, wad wrodzonych, chorób przewlekłych
pogarsza się często stan zdrowia, uniemożliwiając w różnym
stopniu normalne funkcjonowanie. Rozmiary niepełnospraw-
ności określają wyraźnie kondycję zdrowotną społeczeństwa,
gwałtownie zwiększając się wraz z wiekiem.
Ostatnie pełne dane dotyczące liczby osób niepełnospraw-
nych w Polsce pochodzą z Narodowego Spisu Powszechnego
2011 roku. Liczba osób niepełnosprawnych ogółem wynosi-
ła około 4,7 mln i stanowiła 12,2% ludności kraju. Mówimy tu
o osobach, które posiadają odpowiednie orzeczenie wydane
przez organ do tego uprawniony (niepełnosprawność prawna)
lub które takiego orzeczenia nie mają, natomiast odczuwają
ograniczenie sprawności w wykonywaniu czynności podstawo-
wych dla swojego wieku, związanych z pracą, nauką, zabawą,
samoobsługą (niepełnosprawność biologiczna).
Największy odsetek niepełnosprawności obserwuje się wwie-
ku poprodukcyjnym – co trzecia osoba była niepełnosprawna.
Istnieje niezaprzeczalna zależność pomiędzy ograniczeniem
sprawności a posiadanym poziomem wykształcenia.
Poziom wykształcenia wzrasta wraz ze zmniejszającymi się
ograniczeniami sprawności. Przy umiarkowanym ograniczeniu
sprawności współczynnik ten dla mężczyzn wyniósł 70,6%. Po-
dobną prawidłowość można zaobserwować wśród niepełno-
sprawnych kobiet. Najgorzej wykształconymi spośród nich są
kobiety odczuwające całkowite lub poważne naruszenie funkcji
życiowych organizmu. Najlepiej wykształconymi kobietami spo-
śród zbiorowości niepełnosprawnych były te, które w sposób
umiarkowany odczuwają ograniczenia sprawności.
Ponadto istnieje wyraźny związek między ograniczeniami
sprawności i osiągniętym poziomem wykształcenia omawianej
zbiorowości kontynuujących naukę. Przy poważnym ogranicze-
niu sprawności wzrósł odsetek osób, które po ukończeniu gim-
nazjum lub szkoły podstawowej kontynuowały dalszą naukę.
Analizując aktywność ekonomiczną osób niepełnosprawnych,
obserwuje się, że była ona silnie zależna od stopnia ograniczenia
sprawności. Wraz ze wzrostem stopnia ograniczenia sprawno-
ści maleje aktywność zawodowa, tzn. wzrasta liczba niepełno-
sprawnych o statusie biernych zawodowo. Wśród osób niepeł-
nosprawnych w wieku 15 lat i więcej zdecydowaną większość
stanowiły osoby bierne zawodowo.
Różnego rodzaju ograniczenia sprawności spowodowa-
ne chorobami i urazami często uniemożliwiają lub utrudniają
