Inżynier i Fizyk Medyczny 3/2016 vol. 5
145
medycyna nuklearna
/
nuclear medicine
artykuł naukowy
/
scientific paper
Przestrzeń zakładu medycyny nuklearnej należy podzieli na
dwa podstawowe obszary:
1)
obszar przechowywania i preparacji produktów radiofar-
maceutycznych,
2)
obszar obsługi pacjenta.
Poza wymaganiami określonymi dla odpowiedniej klasy pra-
cowni izotopowej, w zakładzie medycyny nuklearnej powinny
znaleź się pomieszczenia przeznaczone na:
1)
przyjmowanie i przechowywanie źródeł promieniotwór-
czych (bardzo dobrym rozwiązaniem byłaby możliwoś do-
stawy izotopów odrębnym wejściem, tak aby nie stwarza
dodatkowego zagrożenia dla osób postronnych, pacjen-
tów i personelu);
2)
prowadzenie prac związanych z preparatyką i dozowaniem
produktów radiofarmaceutycznych;
3)
zbieranieiprzechowywanieodpadówpromieniotwórczych;
4)
przechowywanie odzieży z wydzieloną śluzą, punktem do-
zymetrycznym i szatnią oraz kabiną
z prysznicem i umywalkami;
5)
aparaturę diagnostyczną;
6)
gabinet lekarski,
7)
poczekalnię z możliwością oddzielenia przestrzeni zaj-
mowanej przez pacjentów przed i po podaniu produktów
radiofarmaceutycznych;
8)
węzeł sanitarny wyposażony w mydło w płynie, ręczniki
jednorazowe lub suszarkę do rąk oraz jednorazowe nakład-
ki na sedes.
Wymagania techniczno-budowlane
1.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami pracownia izotopo-
wa powinna by :
––
zlokalizowana w niemieszkalnym obiekcie budowlanym
w miejscu zabezpieczonym przed zalaniem wodą;
––
w budynkach zaliczonych co najmniej do klasy D odpor-
ności pożarowej, przy czym pomieszczenia, w których są
przechowywane źródła i odpady promieniotwórcze, lo-
kalizuje się w budynkach zaliczonych co najmniej do klasy
B odporności pożarowej.
2.
Wszystkie elementy wystroju wewnętrznego powinny by
wykonane z materiałów nierozprzestrzeniających ognia,
a powierzchnie robocze, podłogi ściany i instalacje wyko-
nuje się w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się
skażeń promieniotwórczych oraz umożliwiający ich usu-
wanie. Podłoga w pomieszczeniach pracowni izotopowej,
magazynie izotopów, magazynie odpadów promieniotwór-
czych, śluzie dozymetrycznej i pomieszczeniu podawania
izotopów powinna by zatem pokryta wykładziną (PCV lub
tarkett) gładką nienasiąkliwą, zachodzącą łukiem na ściany.
Ściany i sufity powinny by pomalowane farbą zmywalną.
Wszystkie powierzchnie robocze oraz meble na terenie
kontrolowanym winny by pokryte materiałem gładkim,
nienasiąkliwym i łatwo zmywalnym bez możliwości trwałe-
go zabrudzenia.
3.
W pomieszczeniach pracowni izotopowej klasy II zapewnia
się wentylowanie mechaniczne odrębnym systemem wen-
tylacyjnym umożliwiającym co najmniej trzykrotną wymia-
nę powietrza w ciągu godziny. Wentylacja powinna zagwa-
rantowa przepływ powietrza w kierunku pomieszczeń,
w których istnieje większe prawdopodobieństwo powsta-
wania skażeń promieniotwórczych. Ruch powietrza i układ
ciśnień powinien zapobiega rozprzestrzenianiu się skażeń
promieniotwórczych powstających na stanowiskach pracy,
a wyrzut powietrza powinien dochodzi na wysokoś co
najmniej 1 m ponad kalenicą budynku.
4.
Źródła i odpady promieniotwórcze powinny by przecho-
wywane w wydzielonym magazynie, o wentylacji mecha-
nicznej nawiewno-wyciągowej zapewniającej w czasie
przebywania tam pracowników co najmniej sześciokrotną
wymianę powietrza w ciągu godziny, przy możliwości włą-
czenia wentylacji przynajmniej 10 minut przed wejściem
pracowników do magazynu. W pomieszczeniach magazy-
nu izotopów i magazynu odpadów promieniotwórczych,
w którym będą przechowywane źródła i odpady promie-
niotwórcze, nie powinno przechowywa się substancji
łatwopalnych, wybuchowych, wydzielających opary żrą-
ce i powodujących korozję, a także gazów sprężonych.
W magazynie, w którym są przechowywane odpady pro-
mieniotwórcze niegenerujące gazów, zapewnia się wen-
tylację zapobiegającą powstawaniu zjawiska roszenia na
powierzchni opakowań oraz na ścianach magazynu.
5.
Powierzchnia pracowni izotopowej klasy II, z wyłączeniem
śluzy sanitarno-dozymetrycznej i pomieszczenia do prze-
chowywania źródeł i odpadów promieniotwórczych, po-
winna by nie mniejsza niż 15 m
2
.
6.
Wejście i wyjście do i z pracowni izotopowej powinno od-
bywa się przez śluzę sanitarno-dozymetryczną, co w razie
zaistnienia skażenia pozwala na wykonanie pomiarów ska-
żeń osobistych i odzieży oraz ewentualnej dekontaminacji.
7.
Wejścia do pracowni, magazynu odpadów i źródeł powinny
by oznaczone odpowiednimi tablicami informacyjnymi.
8.
Instalację wodną i kanalizacyjną.
Pomieszczenia, w których zainstalowane będą gammaka-
mery, powinny być wykonane zgodnie z zapisami Dz.U. 180
poz. 1325 oraz zaleceniami producentów aparatów.
9.
Powierzchnia pomieszczenia niemoże by mniejsza niż 20m
2
.
10.
Wysokoś pomieszczenia nie może by mniejsza niż 2,5 m.
11.
Pomieszczenia należy wyposaży w klimatyzację, jeżeli ta-
kie są wymagania producenta kamery scyntylacyjnej.
12.
Odległoś operatora kamery scyntylacyjnej od pacjenta
w trakcie wykonywania badania powinna wynosi co naj-
mniej 1,5 m, a w przypadku braku takiej możliwości zapew-
nia się umieszczenie parawanu ochronnego pomiędzy ope-
ratorem a pacjentem.
