Inżynier i Fizyk Medyczny 1/2015 vol. 4
11
artykuł
/
article
kontrola jakości
/
quality control
Dyrektywa Rady 2013/59/Euratom
z dnia 5 grudnia 2013 roku
– co nowego?
Monika Jędrzejewska, Bartosz Węckowski, Piotr Jankowski
Polskie Towarzystwo Inżynierii Klinicznej, ul. Naramowicka 219a/18, 61-611 Poznań, tel. +48 602 303 517, e-mail:
W artykule omówiono zapisy normy, które uległy zmianie pod
kątem diagnostyki obrazowej. Wszystkie ustalenia w dyrekty-
wie mają charakter minimalny, a państwa członkowskie mogą
w ramach swojego kraju zaostrzać kryteria własnymi przepisami
wewnętrznymi.
Dyrektywa zastępuje poniższe dyrektywy:
1.
Dyrektywa Rady 96/29/EURATOM ustanawiająca podsta-
wowe normy bezpieczeństwa dotyczące ochrony zdrowia
przed promieniowaniem jonizującym pracowników i ogółu
ludności.
2.
Dyrektywa Rady 97/43/EURATOM w sprawie ochrony zdro-
wia osób fizycznych przed niebezpieczeństwem wynikają-
cym z promieniowania jonizującego związanego z badania-
mi medycznymi.
3.
Dyrektywa Rady 89/618/EURATOM w sprawie informo-
wania ogółu społeczeństwa o środkach ochrony zdrowia,
które będą stosowane oraz działaniach, jakie należy podjąć
w przypadku zdarzeń radiacyjnych.
4.
Dyrektywa Rady 90/641/EURATOM w sprawie praktycz-
nej ochrony pracowników zewnętrznych, narażonych
na promieniowanie jonizujące podczas pracy na terenie
kontrolowanym.
5.
Dyrektywa Rady 2003/122/EURATOM w sprawie kon-
troli wysoko aktywnych źródeł zamkniętych i odpadów
promieniotwórczych.
Definicje zawarte w dyrektywie określają podstawowe poję-
cia związane z promieniowaniem jonizującym, postępowaniem
z pacjentem, obsługą i nadzorowaniem oraz oceną badań z uży-
ciem promieniowania, z których najważniejsze to:
1.
Audyt kliniczny –
oznacza systematyczną kontrolę lub prze-
gląd medycznych procedur radiologicznych, mającą na celu
poprawę jakości i wyników opieki nad pacjentem, poprzez
ustrukturalizowany przegląd, w ramach którego medyczne
praktyki, procedury i wyniki radiologiczne są badane
w porównaniu z uzgodnionymi normami w odniesieniu do
właściwych medycznych procedur radiologicznych, wraz
z modyfikacją praktyk – w stosownych przypadkach – oraz
stosowaniem nowych norm w razie konieczności.
2.
Radiologia zabiegowa
– oznacza stosowanie technik obrazo-
wania rentgenowskiego w celu ułatwienia wprowadzania
i przemieszczania urządzeń w ciele ludzkim do celów dia-
gnostycznych lub terapeutycznych.
3.
Ekspert fizyki medycznej
– oznacza osobę lub (o ile przewi-
duje to prawo krajowe) grupę osób mających wiedzę, przy-
gotowanie i doświadczenie umożliwiające prowadzenie
działań lub udzielanie porad w kwestiach związanych z fi-
zyką radiacyjną stosowaną w odniesieniu do narażenia me-
dycznego, i której(-ych) kwalifikacje w tym zakresie zostały
uznane przez właściwy organ.
4.
Odpowiedzialność kliniczna
– oznacza odpowiedzialność leka-
rza prowadzącego za dane narażenie medyczne, w szczegól-
ności za jego uzasadnienie, optymalizację, kliniczną ocenę
skutków, współpracę w stosownych przypadkach z innymi
specjalistami i personelem w zakresie praktycznych aspek-
tów medycznych procedur radiologicznych oraz, jeżeli ma
to zastosowanie, uzyskiwanie informacji o poprzednich ba-
daniach, dostarczanie istniejących informacji medyczno-ra-
diologicznych lub medycznej dokumentacji radiologicznej
innym lekarzom prowadzącym lub lekarzowi kierującemu,
zgodnie z wymaganiami, a także w stosownych przypadkach
udzielanie informacji na temat promieniowania jonizującego
pacjentom i pozostałym zainteresowanym osobom.
5.
Lekarz prowadz
ą
cy
– oznacza lekarza, lekarza dentystę lub
innego pracownika służby zdrowia, który jest upoważniony
do przyjęcia odpowiedzialności klinicznej za dane naraże-
nie medyczne, zgodnie z wymogami krajowymi.
Dyrektywa Rady 2013/59/Euratom ustanawia jednolite podstawowe normy bezpieczeństwa w celu
ochrony zdrowia osób poddanych narażeniu medycznemu i zawodowemu oraz ludności cywilnej
przed zagrożeniami wynikającymi z narażenia na działanie promieniowania jonizującego.
