Page 31 - IFM_201305_vA 150 dpi
Basic HTML Version
Inżynier i Fizyk Medyczny 5/2013 vol. 2
radiologia
/
radiology
259
artykuł
/
article
7.
Aby uniknąć przeprowadzania nieadekwatnych lub nieak-
tualnych procedur lub tych procedur, które są obciążone
dużym ryzykiem, należy wykonywać przegląd procedur ra-
diologicznych. Na przykład radiolodzy powinni monitorować
skierowania na badania i ich przydatność, przede wszystkim
w celu redukcji ekspozycji radiologicznych i minimalizowania
ryzyka w stosunku do zysków z wykonania badania. Jest to
także obowiązek w stosunku do dyrektywy EURATOM.
8.
Dla wszystkich rodzajów procedur radiologicznych powinny
być opracowane właściwe protokoły/procedury wraz z okre-
śleniem potencjalnych komplikacji identyfikowanych przed
ich realizacją. Dzięki takiemu podejściu do procesu możliwe
jest podjęcie prób eliminacji lub łagodzenia niepożądanych
skutków ubocznych. Procedury powinny być przeglądane,
a pojawiające się komplikacje audytowane i porównywane
z krajowymi i międzynarodowymi standardami.
9.
Wszyscy biorący udział w realizacji procedury medycznej
lub w procesach pomocniczych powinni być świadomi ry-
zyk, którymi mogą być obciążone poszczególne ich etapy.
10.
Komunikacja – błąd komunikacji jest ważnym źródłem wy-
padków radiologicznych i może doprowadzić do wykony-
wania nieodpowiedniego badania, zabiegu lub terapii.
11.
Zarządzaniedanymi, np. przekazywanieopisów/raportówz ba-
dań jest ważnym źródłem błędu. W celu jego usunięcia należy
stosować procedury przekazywania sprawozdań
z wykonanych procedur w miarę możliwości jak
najszybciej.Ponadtomusibyć jednoznacznieokre-
ślona droga przekazywania tej dokumentacji.
12.
Raporty krytycznych incydentów (jedno ze źró-
deł szacowania ryzyka) – błędy, które prowa-
dzą do znacznego pogorszenia stanu zdrowia
lub śmierci powinny być rejestrowane jako in-
cydenty krytyczne. To, co stanowi radiologicz-
ny krytyczny incydent, musi być jednoznacznie
określone z góry, aby decyzja nie odbywała się
arbitralnie na podstawie każdego przypadku.
Podsumowanie
Przez zarządzanie ryzykiem rozumiemy podejmo-
wanie działań mających na celu rozpoznanie, ocenę
i sterowanie ryzykiem oraz kontrolę podjętych dzia-
łań. Celem zarządzania jest ograniczanie ryzyka oraz
zabezpieczanie się przed jego skutkami.
1.
Analiza ryzyka pozwala na określenie, jak bez-
pieczny jest system, proces lub element, które
podlegają badaniu.
2.
Ocena ryzyka umożliwia określenie bezpie-
czeństwa, np. poprzez porównanie wyników
analizy ryzyka przy zdefiniowanych kryteriach
bezpieczeństwa.
3.
Zarządzanie ryzykiem pozwala osiągnąć i za-
pewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa.
W przypadku procedur radiologicznych podjęcie powyższych
działać może w znacznym stopniu przyczynić się do podniesie-
nia jakości usług oraz wzrostu bezpieczeństwa pacjentów i per-
sonelu.
Bibliografia
1.
D. Oborska, T. Greber:
Ocena ryzyka w radiologii – element audy-
tu klinicznego
, Zarządzanie Jakością, 2, 2011, 24.
2.
D. Oborska-Kumaszyńska, I. Witczak:
Ocena ryzyka w radiologii –
element audytu klinicznego
, Inżynieria Biomedyczna – Acta Bio-
-Optica et Informatica Medica, vol. 17, 2011, 197-202.
3.
Risk Management in Radiology in Europe
, European Society of Ra-
diology Congress, Education Industry Relations Membership
Research Societie,s ESR Board December 05–March 07, 2004.
4.
RADIOTHERAPY RISK PROFILE, Technical Manual, WHO, 2008.
5.
R. Alfredo, C. Siochi:
Failure Modes and Effects Analysis (FMEA)
for Radiation Medicine
.
6.
H.-P. Berg: RISK MANAGEMENT: PROCEDURES, METHODS
AND EXPERIENCES, RT&A, 2(17),2010.
7.
/
Anais_WAMS2010_10.pdf
8.
/
overview/fmea.html
reklama
