Inżynier i Fizyk Medyczny 1/2015 vol. 4
23
diagnostyka
/
diagnostics
artykuł firmowy
/
advertising article
Wstęp
Cyfrowa mammografia stała się nowym standardem we wcze-
snej diagnostyce raka piersi [1, 2]. Jednak mimo wszystkich ko-
rzyści wynikających z jej stosowania, metoda ta nadal ma ogra-
niczenia. Badania pokazują, że ok. 22% złośliwych nowotworów,
zwłaszcza w piersiach o kompozycji gruczołowej, pozostaje nie-
zdiagnozowanych [3]. Jedną z przyczyn może być efekt nakłada-
nia się tkanek – zmiany lub inne struktury anatomiczne mogą być
przysłonięte otaczającą tkanką, co może ograniczać wykrywal-
ność patologicznych zmian przez radiologów (Rys. 1).
Obrazowanie wolumetryczne (trójwymiarowe), które od daw-
na znamy m.in. z tomografii komputerowej czy rezonansu ma-
gnetycznego, pozwala na generowanie obrazów pozbawionych
problemu związanego z efektem nakładania się tkanek. Cyfrowa
tomosynteza piersi jest również przykładem obrazowania wo-
lumetrycznego, która do akwizycji obrazu wykorzystuje serię
ekspozycji rentgenowskich o niskiej dawce pod różnymi kątami.
Każda kolejna z serii wykonywanych ekspozycji nazywana jest
projekcją, a zrekonstruowane dane składają się z wielu obra-
zów reprezentujących różne płaszczyzny badanej piersi. Obrazy
uzyskane ze wszystkich projekcji wnoszą informację do każdej
pojedynczej zrekonstruowanej płaszczyzny. Mogą być one wy-
generowane w odstępach 1 mm lub 0,5 mm od siebie.
Dodatkowo, oprócz serii płaszczyzn, tomosynteza umożliwia
stworzenie grubszych „warstw” – tzw.
slabs
, które zawierają in-
formację z określonej liczby skonsolidowanych płaszczyzn np.
warstwy
slab
o grubości 1 cm, które przeglądamy ze skokiem 0,5
cm (z zakładką o grubości 0,5 cm). Przeglądanie obrazu w try-
bie
slabs
pozwala na szybszą analizę zrekonstruowanego obrazu
całej piersi, umożliwiając jednocześnie wizualizację całej grupy
mikrokalcyfikacji na jednym obrazie
–
co normalnie wymagałoby
analizy kolejnych pojedynczych płaszczyzn, w których rozłożone
są poszczególne mikrokalcyfikacje z badanej grupy (co utrudnia
identyfikację zmiany). Dane z akwizycji tomosyntezy umożli-
wiają wygenerowanie jeszcze jednego, dodatkowego rodzaju
obrazu – tzw. syntetycznych obrazów 2D, dzięki którym można
dokonać szybkiej oceny badanej piersi. Syntetyczne obrazy 2D
pozwalają na porównanie z wcześniejszymi zdjęciami wykona-
nymi w technice 2D, w celu oceny postępu potencjalnych zmian
w stosunku do poprzedniego badania mammograficznego.
Rys. 1
W klasycznej mammografii 2D zmiany patologiczne mogą być przysłonięte
(efekt nakładania się tkanek)
Przypadki kliniczne
Na rysunku 2a przedstawiono klasyczne zdjęcie mammograficz-
ne 2D MLO z podejrzaną zmianą w pobliżu krawędzi od strony
klatki piersiowej. Na rysunku 2b zaprezentowano pojedynczy
slab
, składający się z zestawu zrekonstruowanych płaszczyzn
tomosyntezy. Zmiana o charakterze spikularnym jest tu znacz-
nie bardziej wyraźna niż na klasycznym zdjęciu 2D, a detale na
obrazie mogą wskazywać na złośliwy charakter zaburzenia ar-
chitektury tkanki.
Na rysunkach 3a i 3b przedstawiono odpowiednio obraz mam-
mografii 2D MLO oraz pojedynczy
slab
z zrekonstruowanych da-
nych tomosyntezy. Również w tymprzypadku zmiana jest znacznie
Cyfrowa tomosynteza piersi
(
Digital Breast Tomosynthesis
)
Gerhard Brunst, PhD
1
, Krzysztof Szczepański
2
1
Clinical Leader DXR, GE Healthcare
2
Advanced Application Specialist, GE Healthcare
Zdrowa tkanka
Zmiana patologiczna
Nakładanie się struktur
Detektor
Pierś
