Page 23 - IFM_201304_vB 150 dpi
Basic HTML Version
Inżynier i Fizyk Medyczny 4/2013 vol. 2
183
artykuł
/
article
standardy
/
standards
title
title
dr inż.
Dominika
Oborska-
-Kumaszyńska
Ekspert
w dziedzinie
fizyki
i inżynierii
medycznej
Dozymetria
Powtarzalność dawki
Ze względu na indywidualne rozwiązania wynika-
jące ze sposobu deponowania dawki w schemacie
pojawiających się w zadanym czasie impulsów, te-
sty dozymetryczne rozpoczęto od sprawdzenia po-
wtarzalności dostarczania dawki dla pojedynczego
impulsu (1,0 Gy/5,0 mm od osi katetera).
Układ pomiarowy składał się z komory stu-
dzienkowej i elektrometru; źródło wyprowadzano
w pozycję terapeutyczną dla sondy domacicznej
(długość 60 mm). Sondę unieruchamiano w stałej
pozycji względem komory studzienkowej za pomo-
cą holdera (niezmienność pozycji aplikatora wzglę-
dem ścianek komory jest istotnym warunkiem prze-
prowadzenia właściwych pomiarów).
Pomiar przeprowadzono za pomocą dwóch
metod:
1)
niezależny pomiar dawki dla dwóch impulsów,
2)
pomiar dla jednego impulsu, ekwiwalentnego
w zakresie czasu ekspozycji i dawki do dwóch
impulsów z poprzedniego pomiaru.
Wyniki pomiarów pozwoliły ocenić stałość do-
starczanej dawki dla dwóch impulsów – różnica wy-
nosiła 0,05%. Porównując dwa schematy dostarcze-
nia tej samej dawki, odnotowano rozbieżność rzędu
Testy akceptacyjne
i dopuszczające dla systemu PDR
– cz. 2
(cz. 1 – w numerze 3/2013 IFM)
Matharu Singh Tervinder¹, Dominika Oborska-Kumaszyńska¹, Ailsa Ratcliffe²
1
Wolverhampton Royal Hospitals, New Cross Hospital, MPCE Department, Wolverhampton, United Kingdom,
e-mail:
2
Arden Cancer Centre, University Hospitals Coventry and Warwickshire, NHS Trust, United Kingdom
Brachyterapia PDR jest znana i stosowana od początku lat 90. XX wieku,
jednak w niewielu ośrodkach onkologicznych opublikowano wyniki leczenia nowotworów tą meto-
dą. Podstawowym celem opracowania i wprowadzenia brachyterapii PDR było zastąpienie ciągłego
napromieniania izotopami promieniotwórczymi o niskiej aktywności, stosowanymi w metodzie LDR
i napromienianiem impulsami z określoną dla danego leczenia przerwą między nimi, przy zastoso-
waniu izotopów o wyższej aktywności. W pierwszej części artykułu [1] przedstawiono zagadnienia
dotyczące wprowadzenia systemu do użytku klinicznego, procedury przeprowadzania testów kry-
tycznych dla nowego systemu PDR, testów akceptacyjnych i bazowych oraz aplikatorów i pozycjo-
nowania źródła.
