vol. 1 3/2012 Inżynier i Fizyk Medyczny
artykuł
\
article
telemedycyna
\
telemedicine
140
––
optymalny (z punktu widzenia liczby i rodzaju przesyłanej in-
formacji)wybórsposobówkomunikowaniasięużytkowników.
Wszystkie powyższe wymagania nie muszą być spełnione jed-
nocześnie w każdym, dedykowanym konkretnym zastosowaniom,
systemie. O tym, które z nich są istotne w praktycznym funkcjono-
waniu, decyduje użytkownik i przeznaczenie systemu [3-7].
Podsumowanie
Możliwości, jakie oferuje telemedycyna w dzisiejszych czasach, są
praktycznie nieograniczone zarówno terytorialnie, jak i merytorycz-
nie. Bariery jej rozwoju to przede wszystkim edukacja informatyczna
społeczeństwa inakładyfinansowenaetapiewdrażaniasystemów iw
trakcie ich eksploatacji. Bez wątpienia systemy telemedyczne odgry-
wają bardzo ważną rolę w diagnostyce i terapii a ich rola i zakres za-
stosowańzwiększająsięwrazzrozwojemtechnik informatycznych.
Literatura
1.
J.H. van Bemmel, M.A. Musen (eds.):
Handbook of Medical Informatics
,
Springer-Verlag, Heidelberg 1997.
2.
E. Coiera:
Guide to medical informatics, the Internet and telemedicine
,
Ar-
nold Publishers, London 1999.
3.
E. Puchała, M. Bujnowska-Fedak:
WWW service project for the family do-
ctor practice
,
Ukrainian Journal of Telemedicine and Medical Informatics,
vol. 6, 2008, 203-206.
4.
M. Bujnowska-Fedak, A. Staniszewski, A. Steciwko, E. Puchała.:
System of
telemedicine services designed for family doctors` practices
,
Telemedicine
Journal and e-Health, vol. 6(4). 2000, 449-452.
5.
M.M. Bujnowska-Fedak, D. Siejka, B. Sapilak:
Systemy telemedyczne
w opiece nad przewlekle chorymi
,
Family Medicine & Primary Care Review,
vol. 12(2), 2010, 328-334.
6.
M.M. Bujnowska-Fedak, E. Puchała:
Nowoczesne technologie telein-
formatyczne w opiece nad chorym na cukrzycę
,
Przewodnik Lekarza,
vol. 1(109), 2009, 34-38.
7.
M.M. Bujnowska-Fedak, E. Puchała, A. Steciwko:
The Impact of Telehome
Care on Health Status and Quality of Life Among Patients with Diabetes in
a Primary Care Setting in Poland
,
Telemed J E Health, vol. 17(3), 2011, 153-163.
Strony internetowe
8.
,
American Medical Informatics Association.
9.
NLM National Telemedicine Initiative.
10.
,
Telemedicine Information Exchange.
11.
,
The American Telemedicine Association.
12.
,
The Telemedicine Research Center.
13.
,
Telemedicine Journal.
14.
,
UCLA Telemedicine.
Histora telemedycyny
Kilka najważniejszych faktów z początków jej praktycznego
funkcjonowania:
––
zdalne konsultacje telefoniczne,
––
przesłanie zdjęcia rentgenowskiego za pomocą łączy
telefonicznych, Pensylwania (USA) 1948 r.,
––
system monitorowania układu krążenia i serca ko-
smonautów – transmisja sygnału EKG między lot-
niskiem LOGAN (Boston) a szpitalem stanowym
w Massachusetts,
––
uruchomienie stałego połączenia wideo między uni-
wersytetem w Nebrasce, Instytutem Psychiatrycz-
nym w Nebrasce, szpitalem stanowym w Norfolk
(170
km) w celu wspomagania diagnostyki pacjentów
neurologicznych i psychiatrycznych (1962 r.),
––
opracowanie systemu satelitarnej łączności ATS-6
(
Alaska Telemedicine System), dzięki któremu perso-
nel paramedyczny w wioskach i małych miejscowo-
ściach Alaski mógł łączyć się z odległymi szpitalami
(
lata 70. XX w.),
––
projekty i wdrożenia systemów telekonsultacji me-
dycznej ukierunkowanych na potrzeby grup ludzi
pozbawionych możliwości bezpośredniej opieki me-
dycznej (załogi statków, personel morskich platform
wiertniczych, mieszkańcy rozległych i rzadko zalud-
nionych obszarów) (1980–1990),
––
wykorzystanie nowoczesnych technologii teleinforma-
tycznych (w szczególności Internetu i technik komuni-
kacji bezprzewodowej) w procesach diagnozowania, le-
czenia, monitorowania pacjentów i do obsługi placówek
służby zdrowia (od 1990 do czasówwspółczesnych).
