W zakładach medycyny nuklearnej rutynowo stosuje się różnorodny zestaw izotopów promieniotwórczych, obejmujących alfa-, beta- i gamma-emitery o szerokim spektrum energii. W zależności od celu podania pacjentowi radioizotopu (obrazowanie lub terapia) oraz szczegółów badania (PET/SPEC T/scyntygrafia) zmieniają się parametry: podawane aktywności, czas pomiędzy podaniem a badaniem oraz miejsce i czas przebywania pacjenta. Wszystkie te zmienne wpływają na poziom narażenia radiacyjnego personelu pracującego w zakładzie oraz przebywających w nim osób, w tym pozostałych pacjentów.
Cały artykuł dostępny w wersji elektronicznej Flippingbook – Inżynier i Fizyk Medyczny 6/2013: www.inzynier-medyczny.pl
Piotr Czwarnowski
1
, Dariusz Aksamit
2, 3
1
Zakład Medycyny Nuklearnej Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego, Warszawski Uniwersytet Medyczny, ul. Banacha 1a,
02-097 Warszawa, tel. +48 22 599 22 70, e-mail: sekretariat_zmn@wum.edu.pl
2
Centralne Laboratorium Ochrony Radiologicznej, ul. Konwaliowa 7, 03-194 Warszawa
3
Politechnika Warszawska, Wydział Fizyki, ul. Koszykowa 75, 00-662 Warszawa