Wstęp
Przełom XIX i XX w. to początek wielkich odkryć w zakresie promieniotwórczości. Obecnie promieniowanie jonizujące jest narzędziem, bez którego trudno wyobrazić sobie współczesną medycynę, naukę, technikę i przemysł. Jednocześnie szerokie zastosowanie promieniowania jonizującego spowodowało powstanie i rozwój nowej dziedziny nauki – dozymetrii promieniowania jonizującego, mającej na celu zabezpieczenie ludzi przed szkodliwym działaniem promieniowania jonizującego, przy jednoczesnym, maksymalnym wykorzystaniu pozytywów wynikających ze stosowania źródeł promieniotwórczych.
Główne zasady ochrony radiologicznej powstały na bazie ustawodawstwa Międzynarodowej Komisji Ochrony Radiologicznej (International Commission on Radiological Protection – ICRP), powstałej w 1928 r. Zalecenia ICRP są podstawami wydawa¬nych dyrektyw dotyczących ochrony radiologicznej. Obowiązujące w Polsce przepisy prawne, związane z ochroną radiologiczną, ujęte są w ustawie „Prawo atomowe”, zaktualizowanej i dostosowanej do wymagań międzynarodowych. Zagadnieniami ochrony radiologicznej zajmuje się również Międzynarodowa Organizacja Energii Atomowej (International Atomic Energy Agency – IAEA), która jest autorem dyspozycji z zakresu ochrony przed promieniowaniem jonizującym, opisanych w Podstawowych Normach Bezpieczeństwa (Basic Safety Standars).
Cały artykuł dostępny w wersji elektronicznej Flippingbook – Inżynier i Fizyk Medyczny 1/2012: www.inzynier-medyczny.pl
R. Kopeć , M. Budzanowski, A. Szumska
Instytut Fizyki Jądrowej PAN, Laboratorium Dozymetrii Indywidualnej i Środowiskowej, ul. Radzikowskiego 152, 31-342 Kraków