Informatyzacja i cyfryzacja wkroczyły do placówek medycznych i systemu ochrony zdrowia od strony administracji, obszaru dobrze znanego specjalistom IT. Dopiero na kolejnym etapie powstało wyzwanie na styku obszaru IT i inżynierii klinicznej (CE). Dołączanie aparatów medycznych do sieci IT wymaga specjalistycznej wiedzy z dziedziny inżynierii klinicznej.
Aparatura medyczna to domena inżynierii klinicznej, inżynierów specjalistów pracujących w ochronie zdrowia. Informatyzacja to z kolei specjaliści z dziedziny IT. W systemie opieki
zdrowotnej działy IT i inżynierii klinicznej to dwa oddzielne zespoły z własnymi strategiami, celami i codziennymi zadaniami. Inżynieria kliniczna koncentruje się na stosowaniu aparatury i technologii medycznej w diagnostyce, leczeniu i opiece nad pacjentem, podczas gdy zespoły informatyczne mają za zadanie zarządzanie całą infrastrukturą IT, w większości ogólnego przeznaczenia, a w niewielkiej części dedykowaną specjalistycznym zastosowaniom.
Rozwój medycyny był od zawsze w dużej mierze, ale oczywiście niewyłącznie, napędzany rozwojem techniki medycznej, w której zdarzały się kroki milowe, np. promieniowanie X, rejestracja czynności bioelektrycznej, obrazowanie MRI, niektóre nagrodzone Nagrodą Nobla. Na co dzień medycyna korzysta z tysięcy mniej lub bardziej zaawansowanych urządzeń diagnostycznych i terapeutycznych. Jak wszystko we współczesnym świecie, również aparatura medyczna stała się skomputeryzowana i wyposażona w rozwiązania informatyczne wiążące poszczególne urządzenia z lokalną siecią internetową (LAN) lub Internetem, a tym samym stwarzające możliwości komunikacji, transmisji i archiwizacji danych medycznych, a także zdalnego nadzoru i serwisu.
Pełna wersja artykułu dostępna w TUTAJ .
WYDANIE 1/2021
Ewa Zalewska
Instytut Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej im. M. Nałęcza, Polska Akademia Nauk, ul. Księcia Trojdena 4, 02-109 Warszawa, e-mail: ewa.zalewska@ibib.waw.pl