Entrance surface air kerma in general radiography
Streszczenie
Zgodnie z polskimi wymogami prawnymi do wyznaczania dawek indywidualnych otrzymywanych przez pacjentów podczas badań rentgenowskich mogą służyć następujące wielkości fizyczne: DAP (Dose Area Product), dawka wejściowa oraz wejściowa dawka powierzchniowa. W niniejszej pracy opisano metodę pośredniego wyznaczania wejściowej dawki powierzchniowej dla pacjentów poddawanych badaniom radiograficznym. Zaprezentowano również przykładowe wartości wejściowej dawki powierzchniowej wyznaczone dla pacjentów badanych za pomocą aparatu rentgenowskiego z detektorem obrazu typu ekran wzmacniający – film. Wyznaczone wartości porównano z poziomami referencyjnymi określonymi w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 lutego 2011 roku w sprawie warunków bezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1015 z późn. zm.). Opisana metoda wymaga wykonania szeregu czasochłonnych czynności i pomiarów, powtarzanych po każdej istotnej naprawie aparatu
rentgenowskiego, zmianach rejestratora obrazu, itp. mogących mieć wpływ na wartość wejściowej dawki powierzchniowej otrzymywanej przez danego pacjenta. Spełnienie wymogów prawnych dotyczących szacowania dawek indywidualnych pochodzących z narażenia medycznego do celów radiodiagnostycznych wymaga zwiększonego nakładu pracy, czasu i środków w każdej jednostce ochrony zdrowia, która zdecyduje się na stosowanie metody pośredniego wyznaczania wejściowej dawki powierzchniowej.
Słowa kluczowe: dawka wejściowa, wejściowa dawka powierzchniowa, poziomy referencyjne, wydajność lampy rentgenowskiej
Pełna wersja artykułu dostępna w prenumeracie i sieci salonów Empik (półka: prasa popularno-naukowa).
Iwona Grabska, Katarzyna Pasicz, Ewa Fabiszewska, Witold Skrzyński
Zakład Fizyki Medycznej, Centrum Onkologii – Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, ul. W.K. Roentgena 5, 02-781 Warszawa, tel.: +48 22 546 29 54, e-mail: i.grabska@zfm.coi.pl