Bad pixel correction algorithms – digital image detectors
Streszczenie
Obecność „wadliwych” pikseli w panelu obrazowym jest nie do uniknięcia w procesie technologicznym. Pozostaje potrzeba korekcji „wadliwych”pikseli, które albo nie biorą udziału w detekcjipromieniowania RTG („martwe” piksele), albo pozostają w stanie permanentnego maksymalnego nasycenia („gorące” piksele). Pozwala to na uzyskanie obrazów klinicznych bez obecności widocznych artefaktów pochodzących od „wadliwych” pikseli i bardziej jednorodnych. „Wadliwy” piksel może generalnie być zdefiniowany jako piksel, który nie „zachowuje” się zgodnie z oczekiwaniem, dający wynikowo nieprawidłowe wartości sygnału i bezwartościową informację z punktu widzenia uzyskiwanego obrazu. Niezależnie od przyjętej metody korekcji, pierwszym krokiem jest zmapowanie matrycy panelu obrazowego ze względu na obecność pikseli, dla których wartość zarejestrowanego sygnału jest statystycznie znacząco różna od wartości średniej/modalnej. Następnie wartości sygnałów w tych pikselach mogą być nadpisywane wartością modalną, średnią pochodzącą z obliczeń
wykonanych dla sąsiadujących pikseli lub metodą interpolacyjną. Również istnieje możliwość korekcji manualnej przeprowadzonej na obrazach „raw ”, jeżeli w systemie obrazowym istnieje możliwość operowania danymi surowymi.
Słowa kluczowe: cyfrowe detektory obrazowe, „wadliwe” piksele, korekcja „wadliwych” pikseli, jakość obrazowania
Pełna wersja artykułu dostępna w prenumeracie i sieci salonów Empik (półka: prasa popularno-naukowa).
Dominika Oborska-Kumaszyńska
The Royal Wolverhampton NHS Trust New Cross hospital Wednesfield, Wolverhampton WV10 0QP, United Kingdom, e-mail: dominika.oborska@nhs.net