Wprowadzenie
Wśród wielu powszechnie znanych dziedzin medycznych radioterapia jest dyscypliną stosunkowo młodą. Odkrycie przez Wilhelma Roentgena tajemniczego promieniowania X, rozpoznanie promieniotwórczości przez Henryka Becquerela, odkrycie polonu i radu – dwóch pierwiastków radioaktywnych przez Marię i Piotra Curie oraz scharakteryzowanie trzech składowych promieniotwórczości: alfa, beta, gamma przez Ernesta Rutherforda dały podwaliny pod współczesną radioterapię, co miało miejsce mniej więcej 100 lat temu. Druga połowa XX wieku przyniosła ogromny rozwój radioterapii. Skonstruowano urządzenia terapeutyczne, aparaty do telegammaterapii Co60 oraz przyspieszacze liniowe. Wynalezienie tomografu komputerowego, wdrożenie komputerowych technik planowania leczenia oraz opracowanie wielu metod kontroli realizacji leczenia umożliwiło prowadzenie bardzo precyzyjnej i bezpiecznej radioterapii.
Pełna wersja artykułu dostępna w prenumeracie i sieci salonów Empik (półka: prasa popularno-naukowa).
Piotr Mendak1, Paweł Kukołowicz2
1 Zakład Fizyki Medycznej, Świętokrzyskie Centrum Onkologii, ul. Artwińskiego 3, 25-734 Kielce, tel. +48 41 36 74 328, e-mail: piotr.mendak@gmail.com
2 Zakład Fizyki Medycznej, Centrum Onkologii Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, ul Roentgena 5, 02-781 Warszawa