Wprowadzenie
Głowica ultrasonograficzna to podstawowy – lecz nie jedyny – przyrząd, od którego zależy wartość diagnostyczna badania obrazowego w ultrasonografii. Jakość obrazowania zależy od właściwości nadawczo-odbiorczych całego urządzenia ultrasonograficznego. Budowę głowicy zaprezentowano w pierwszej części artykułu [1]. W bieżącej części przeanalizowano sposób
przetwarzania sygnału.
Przetwornik wykonany z kryształów piezoelektrycznych odkształca się pod wpływem pola elektrycznego pochodzącego z zewnątrz i generuje pole elektryczne pod wpływem zewnętrznej siły mechanicznej. Aby ocenić sprawność przetwarzania energii akustycznej w energię elektryczną, potrzebny jest współczynnik sprzężenia elektromechanicznego.
W medycynie stosowano początkowo sondy zbudowane z tytanianu baru, później wykorzystywano cyrkon, tytanian ołowiu. Sondy mają najczęściej kształt okrągłych i prostokątnych płytek drgających w kierunku prostopadłym do powierzchni elektrod. Obecnie wykorzystuje się polimery, np. poliviliden fluoru. Jest on bardzo cienki (około 9-40 μm) oraz bardzo dobrze dopasowany akustycznie do tkanek rządów. Posiada także wady – duże straty dielektryczne.
Pełna wersja artykułu dostępna w prenumeracie i sieci salonów Empik (półka: prasa popularno-naukowa).
Monika Jędrzejewska1, 3, Piotr Jankowski1, 2 , Bartosz Węckowski1, 3
1 Polskie Towarzystwo Inżynierii Klinicznej, ul. Naramowicka 219a/18, 61-611 Poznań, tel. +48 602 303 517, e-mail: mjedrzejewska@o2.pl
2 Katowickie Centrum Onkologii, ul. Raciborska 26, 40-074 Katowice
3 ATS Analizy Testy Szkolenia, ul. Przemysłowa 7, 63-600 Kępno