Barite – characteristics and application in radiology
Wprowadzenie
Na początku XVII wieku włoski alchemik Vincenzo Cascariolo w poszukiwaniu złota poddawał obróbce termicznej znalezione na wzgórzach otaczających Bolonię kamienie. W przypadku niektórych odkrył, że i bez ogrzania emitują światło [1, 2]. Zjawisko świecenia „kamienia z Bolonii” był dla ówczesnych niewytłumaczalnym fenomenem, o którym wspomniał Johann Wolfgang Goethe w Cierpieniach młodego Wertera. Dopiero w latach siedemdziesiątych XVIII wieku Karl Wilhelm Scheele, analizując próbkę osobliwego minerału, stwierdził, że musi zawierać nieznany pierwiastek. Metaliczny bar został odkryty w 1808 roku [3]. Minerałem, który z pracowni alchemicznej trafił do pracowni rentgenowskiej, jest szpat ciężki, znany jako baryt.
Celem pracy jest charakterystyka barytu oraz omówienie jego zastosowania jako środka kontrastującego i materiału osłon w rentgenodiagnostyce stałych przed promieniowaniem rentgenowskim. Praca powstała na podstawie analizy piśmiennictwa (PubMed i Google Scholar).
Pełna wersja artykułu dostępna w prenumeracie i sieci salonów Empik (półka: prasa popularno-naukowa).
Ewa Pasieka1, Jacek Lewandowski2
1 Zakład Radiologii, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, ul. M. Skłodowskiej-Curie 24A, 15-276 Białystok, tel. +48 604 175 155, e-mail: ewapass@poczta.onet.pl
2 Pracownia Hemodynamiki, Wojewódzki Szpital Zespolony im. J. Śniadeckiego w Białymstoku, ul. M. Skłodowskiej-Curie 26, 15-950 Białystok