Wprowadzenie
Rozwój nowych technik leczenia w teleradioterapii, opartych na modulacji intensywności dawki promieniowania, radiochirurgii i stereotaksji wymaga coraz wyższej jakości realizowanego leczenia. Zapewnienie odtwarzalności planu leczenia bazującego na obrazie statycznym i jego realizacja w warunkach rzeczywistych wiążą się z koniecznością zapewnienia nowych narzędzi, które pomogą dokładniej zweryfikować i zrealizować geometrię planu terapeutycznego. Równolegle z rozwojem technik radioterapeutycznych równie dynamicznie rozwija się chemia polimerów, której doświadczenia badawcze w zakresie tworzenia nowych materiałów polimerowych coraz częściej wdrażane są jako gotowe produkty do użytku terapeutycznego. Od lat materiały polimerowe stanowią bazę dla wielu aplikacji biomedycznych [1-8], m.in. w inżynierii tkankowej, stanowiąc rusztowanie do wzrostu komórek, w kardiochirurgii i chirurgii jako implanty i części narządów oraz w technologii powlekania leków, aby w sposób kontrolowany uwalniać substancje lecznicze do organizmu w przedłużonym czasie. W radioterapii, gdzie leczenie pacjentów odbywa się przy udziale wysokoenergetycznego promieniowania jonizującego, aplikacje materiałów polimerowych stosowane są przede wszystkim w postaci akcesoriów wykorzystywanych w planowaniu i realizacji leczenia oraz jako część czynna sprzętu dozymetrycznego.
Czytaj całość: Inżynier i Fizyk Medyczny 4(1), 2015
Magdalena Łukowiak1, Mirosława El Fray2, Marta Piątek-Hnat2, Mirosław Lewocki1
1 Zakład Fizyki Medycznej Zachodniopomorskiego Centrum Onkologii w Szczecinie, ul. Strzałowska 22, 71-730 Szczecin, tel. +48 660 523 867, 91 42 51 476, e-mail: mlukowiak@onkologia.szczecin.pl
2 Instytut Polimerów, Zakład Biomateriałów i Technologii Mikrobiologicznych, Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie, ul. Pułaskiego 10, 70-322 Szczecin