Badanie ultrasonograficzne (USG) jest najczęściej wykorzystywaną metodą diagnostyki chorób wnętrza ciała. Pozwala na obserwację przestrzeni anatomicznych oraz wielkości, kształtów i położenia organów oraz ich wnętrza. Zaletą tej metody jest nieinwazyjność oraz bezpieczeństwo stosowania dla pacjenta, nawet w krótkich odstępach czasowych pomiędzy badaniami. Diagnostyczna możliwość zobrazowania odpowiedniej struktury uwarunkowana jest w dużej mierze zastosowaniem dedykowanej sondy. Potrzeba poprawiania obrazu USG ciągle wymusza konstruowanie nowych, anatomicznie dopasowanych konstrukcji sond. W artykule przedstawiono zasady działania aparatu USG oraz wyjaśniono zjawiska występujące podczas badania ultradźwiękami. Podstawą działania aparatury ultrasonograficznej jest ruch falowy, który odbywa się na zasadzie przekazywania części energii drgającej kolejnym cząstkom danego ośrodka. Pod wpływem siły przyłożonej z zewnątrz, makrocząsteczka zostaje przesunięta ze stanu równowagi, jednak na skutek sił sprężystych i bezwładnościowych ośrodka jest zmuszona do ruchu powrotnego. Wykonuje drgania wokół położenia równowagi. Energia cząsteczki zostaje przekazana z opóźnieniem innym cząsteczkom, wobec czego ruch drgający w danym ośrodku przesuwa się z określoną prędkością. Omówione zjawisko przekazywania energii nazywa się ruchem falowym, a prędkość jego rozchodzenia zależy od prędkości fali. Rozchodzenie się fal ultradźwiękowych zależy od układów generujących drgania, intensywności fal ultradźwiękowych oraz przede wszystkim od budowy strukturalnej i właściwości mechanicznych ośrodków materialnych.
Cały artykuł dostępny w wersji elektronicznej Flippingbook – Inżynier i Fizyk Medyczny 2/2014: www.inzynier-medyczny.pl
Monika Jędrzejewska, Piotr Jankowski, Bartosz Węckowski
Polskie Towarzystwo Inżynierii Klinicznej, ul. Naramowicka 219a/18, 61-611 Poznań, tel. +48 602 303 517, e-mail: mjedrzejewska@o2.pl