W ciągu krótkiego okresu nastąpił znaczny rozwój technologiczny w tej dziedzinie, który pozwolił na skrócenie czasu pojedynczego seansu radioterapeutycznego. Przyczyniła się do tego m.in. implementacja kolimatora wielolistkowego, elektronicznej rejestracji obrazów, automatycznego sekwencjonowania pól czy rozwój technik leczenia. Otworzyło to możliwość leczenia większej liczby chorych w niezmienionym czasie pracy. Z danych porównawczych wynika, że w 2003 roku nastąpił 11-procentowy wzrost liczby napromienianych pacjentów na godzinę oraz 31-procentowy wzrost pacjentów na godzinę oraz 31-procentowy wzrost liczby napromienianych pól na godzinę w stosunku do 1996 roku. Długość trwania pojedynczej frakcji spadła o 12% [1].
Cały artykuł dostępny w wersji elektronicznej Flippingbook – Inżynier i Fizyk Medyczny 2/2013: www.inzynier-medyczny.pl
Michał Walczak
Świętokrzyskie Centrum Onkologii
Paweł Kukołowicz
Zakład Fizyki Medycznej, Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie