Specjalizację w zakresie fizyki medycznej kończy egzamin państwowy, który składa się z dwóch części, praktycznej i teoretycznej. Przystąpienie do części teoretycznej wymaga zdania praktycznej części egzaminu specjalizacyjnego. W chwili obecnej egzamin praktyczny koncentruje się na dwóch zagadnieniach, na dozymetrii promieniowania jonizującego oraz planowaniu leczenia wiązkami zewnętrznymi. Część teoretyczna obejmuje treści, jakie są przekazywane w czasie ponad trzyletniej specjalizacji. Trzeba przyznać, że to materiał ogromny. O ile przygotowanie do części praktycznej nie wydaje się bardzo trudne, o tyle dobre przygotowanie do części teoretycznej jest związane z ogromnym wysiłkiem, tym bardziej, że dotyczy bardzo różnych dziedzin fizyki medycznej. W chwili obecnej uczestniczę jako kierownik ośrodka specjalizacyjnego w szkoleniu trzeciej grupy fizyków medycznych. Rozumiejąc ich trudną sytuację, pod koniec specjalizacji proponuję chętnym udział w pewnego rodzaju powtórzeniu materiału. Polega on na wspólnym omówieniu zagadnień sformułowanych w postaci pytań z fizyki medycznej. To nie są pytania egzaminacyjne. Jednakże umiejętność odpowiedzi na te pytania niemal gwarantuje pozytywny wynik egzaminu. Przez umiejętność rozumiem nie tylko wiedzę, ale również umiejętność „sprzedawania” tej wiedzy. Z tym bywa krucho. Od tego numeru „Inżyniera i Fizyka Medycznego” będę przekazywał kolejne zestawy pytań, na które odpowiadają fizycy medyczni przygotowujący się do egzaminu specjalizacyjnego. Mam nadzieję, że będą one pomocne dla wszystkich, którzy mają przed sobą to stresujące wydarzenie. Pytania mogą być również pomocne dla tych, którzy zamierzają przystąpić do specjalizacji z zakresu fizyki medycznej. Umożliwi to im zapoznanie się ze stopniem trudności specjalizacji. Wszystkim przygotowującym się do egzaminu w sesji wiosennej życzę powodzenia.
Czytaj całość: Inżynier i Fizyk Medyczny 4(1), 2015, 5-6
Paweł Kukołowicz